રિવ્યુઃ રક્ત ચરિત્ર

મિડ-ડે તા. ૨૩ ઓક્ટોબર ૨૦૧૦માં પ્રકાશિત





લોહિયાળ




ઈન્ટ્રો ઃ આત્યંતિક હિંસાના દશ્યોની ભરમાર ધરાવતી આ ફિલ્મ ચોક્કસ અસર ઊભી કરી શકે છે. રામુએ જોકે સ્થૂળતા પર ભાર આપીને ઝીણવટભરી કારીગીરી કરવાનું ટાળ્યું છે





રેટિંગ ઃ અઢી સ્ટાર



----



એક મનુષ્યપ્રાણી જમીન પર તરફડી રહ્યું છે. એને ગોળી લાગી છે, પણ જીવ હજુ ગયો નથી. એક આદમી હાથમાં વજનદાર શિલા લઈને આવે છે અને જોરથી પેલાના માથા પર ઝીંકે છે. ઘચ્ચ. હાથમાં ખૂલ્લાં દાંતરડાં લઈને દોડતા ઝનૂની પુરુષો એક માણસને ગાંધીજીની પ્રતિમાની બરાબર નીચે પટકે છે. પેલાની ભયભીત આંખોમાં મોત તગતગી રહ્યું છે. પુરુષો જાણે ઘાસ વાઢતા હોય તેમ પેલાના શરીર પર દાંતરડાં વીંઝે છે. ખચ્ચ ખચ્ચ ખચ્ચ. એક માણસની ખોપડીમાં ડ્રિલીંગ મશીન ઉતારી દેવામાં આવે છે. શેરડી પીલવાના વર્તુળાકાર મશીનમાં એકની ગરદન ભેરવી દેવામાં આવે છે અને....



હિન્દી સિનેમાંના પડદે આટલી આત્યંતિક હિંસા છેલ્લે ક્યારે જોઈ હતી? રામગોપાલ વર્માની ‘રક્ત ચરિત્ર’ હિંસાના ભયાનક ચિત્રણને એક જુદા જ સ્તર લઈ જાય છે. આ ફિલ્મમાં ‘ખચ્ચ’ અને ‘ઘચ્ચ’ સાઉન્ડ ઈફેક્ટનો એટલો બધો ઉપયોગ થયો છે કે ન પૂછો વાત. રામગોપાલ વર્માને રોમાન્સનો ગુલાબી રંગ પસંદ નથી (‘રંગીલા’ ખૂબસૂરત અપવાદ હતો), તેમને લોહીનો રંગ આકર્ષે છે અને આ ફિલ્મમાં રામુએ મન મૂકીને લાલ રંગથી હોળી ખેલી છે.



શોધ-પ્રતિશોધ

આ ફિલ્મ આંધ્રપ્રદેશના રાજકારણી પરિતાલા રવિના અસલી જીવન પર આધારિત છે. ફિલ્મનું લોકાલ આંધ્રપ્રદેશના કોઈ ગામ અને ચંબલની કોતરની ભેળપૂરી જેવું છે. સ્થાનિક રાજકારણીને આખું જીવન આપી દેનાર દલિત ઈર્ષ્યાભાવનો ભોગ બને છે અને તેની કરપીણ હત્યા કરવામાં આવે છે. પછી થાય છે બદલાનો લોહિયાળ સિલસિલો. શહેરમાં ભણતો વિવેક ઓબેરોય પિતા અને ભાઈની હત્યાનો બદલો લેવા પહેલા ભળનો અને પછી દિમાગનો ઉપયોગ કરે છે. લોક્પ્રિય ફિલ્મસ્ટારમાંથી ચીફ મિનિસ્ટર બનેલા શત્રુઘન્ સિંહાનો તે રાઈટ હેન્ડ બની જાય છે. મિનિસ્ટર બની ગયેલા વિવેક રહ્યાસહ્યા દુશ્મનોનો પણ કાંટો કાઢી નાખે છે. એના રક્તરંજિત જીવનનો એક અધ્યાય અહીં પૂરો થાય છે.





અણિયાળી આત્યંતિકતાઓ



રામગોપાલ વર્માએ વચ્ચે ‘અજ્ઞાત’ નામની રેઢિયાળ ફિલ્મ બનાવી હતી. આ ફિલ્મ વિચિત્ર રીતે પૂરી થતી હતી અને પછી ઓડિયન્સને ધમકી આપવામાં આવી હતી કે આગળની વાર્તા ‘અજ્ઞાત પાર્ટ-ટુ’માં. ફિલ્મનો પહેલો ભાગ એટલો ખરાબ હતો કે ઓડિયન્સે તે રિજેક્ટ કરી નાખ્યો અને રામુએ સિક્વલ બનાવવાની હિંમત જ ન કરી. ‘રક્ત ચરિત્ર’ની વાત અલગ છે. આ સંભવતઃ પહેલી હિન્દી ફિલ્મ છે જેનો પહેલો અને બીજો ભાગ એકસાથે શૂટ કરી દેવામાં આવ્યો હોય. આ ફિલ્મના અંતમાં ‘રક્ત ચરિત્ર પાર્ટ-ટુ’નું ટ્રેલર જ નહીં, તેની રિલીઝ ડેટ પણ જાહેર કરી દેવામાં આવે છે ૧૯ નવેમ્બર ૨૦૧૦. રામગોપાલ વર્માની ગટ્સને દાદ આપવાનું જરૂર મન થાય.

ડિરેક્ટર રામુ અહીં ફોર્મમાં છે. આ ફિલ્મ તેણે કેઝયુઅલી બનાવી નથી. દુશ્મનાવટ, હિંસા અને ગેંગવોરને કેન્દ્રમાં રાખીને ફિલ્મ બનવાતી વખતે રામુ ખીલી ઉઠે છે. ‘સત્યા’, ‘કંપની’ અને ‘સરકાર’ તેનાં ઉદાહરણો છે. ‘રક્ત ચરિત્ર’ આ ફિલ્મોના સ્તર સુધી ભલે પહોંચી શકતી નથી, પણ દર્શકોને જકડી રાખવામાં અને હેબતાવી દેવામાં કામિયાબ જરૂર થાય છે. આ ફિલ્મમાં સ્થૂળતાનો ભાર છે, સૂક્ષ્મ કારીગીરી લગભગ નથી. રામુને પાત્રોના આંતરિક વિશ્વમાં ખાસ રસ નથી, તેમણે અહીં સપાટી પરની દશ્યમાન આત્યંતિકતાઓ પર ફોકસ કર્યું છે. કોલેજમાં ભણતો વેિવેક ઓબેરોય જેટલી સ્વાભાવિકતાથી રોડસાઈડ રેસ્ટોરાંમાં ગર્લફ્રેન્ડ રાધિકા આપ્ટે સાથે ઓરેન્જ જૂસ પીએ છે એટલી જ આસાનીથી દુશ્મનના શરીરોને વાઢી શકે છે. તે પોલિટિક્સ જોઈન કરીને એટલી સહજતાથી હાઈપ્રોફાઈલ મિનિસ્ટર બની જાય છે જાણે તેનું ખાનદાન કેટલીય પેઢીઓથી રાજકારણમાં સક્રિય હોય.





Abhimanyu Singh

 વિવેક ઓબરોય પોતાના ટેઢા સ્વભાવ અને બેડલકને કારણે બોલીવૂડની રેસની બહાર થઈ ગયો, બાકી તે અચ્છો એક્ટર છે, પહેલેથી હતો. આ ફિલ્મમાં તેનું પર્ફોર્મન્સ પ્રભાવશાળી છે. જોકે ‘રક્તચરિત્ર’માં સૌથી ધ્યાન ખેંચનારા અદાકારો છે અભિમન્યુ સિંહ અને શત્રુઘ્ન સિંહા. અભિમન્યુનું પાત્ર લગભગ જિનેટિક ડિસઓર્ડર ધરાવતો હોય તેવું પાશવી અને મહાલંપટ છે. તેના માટે ફિલ્મમાં ‘રાક્ષસ’ શબ્દ એક કરતાં વધારે વખત વપરાય છે. આ ડેફિનેશનને અભિમન્યુએ તીવ્રતાથી સાકાર કરી છે. આવો ખોફનાક વિલન હિન્દી ફિલ્મોમાં લાંબા અરસા પછી જોવા મળ્યો. અભિનેતામાંથી નેતા બનેલા સીએમના ટૂંકા પાત્રમાં શત્રુઘ્ન સિંહા કમાલ અસર ઊભી કરી શક્યા છે. તેમણે ફિલ્મોમાં વધારે સક્રિય થવું જોઈએ. દર્શન જરીવાલા પોલીસ ઓફિસર તરીકે એક સીનમાં આવીને ગાયબ થઈ જાય છે. ‘રક્તચરિત્ર પાર્ટ-ટુ’માં કદાચ તેઓ વધારે દેખાશે.



રામુની અન્ય ફિલ્મોની જેમ ‘રક્તચરિત્ર’નાં ટેક્નિકલ પાસાં પણ ઉત્તમ છે. રામુના સિનેમેટોગ્રાફરો ક્યારેક અકારણ ટેબલ અને ટિપોઈ નીચે ઘુસી જતા હોય છે. અહીં અમોલ રાઠોડ પણ એકાદ સીનમાં એવી ચેષ્ટા કરે છે ખરા, બાકી સમગ્રપણે તેમનું કામ અસરકારક છે. રામુની ફિલ્મોમાં નિયમિતપણે જોવા મળતા ગંદાગોબરા ચહેરાના ક્લોઝ-અપ્સ, કદરૂપા નાહ્યા-ધોયા વગરના પુરુષો આ બધું જ અહીં પણ છે.



પ્રશાંત પાંડેએ લખેલી આ ફિલ્મની ગતિ સેકન્ડ હાફમાં અચાનક વધી જાય છે અને સ્ટોરીના જે હિસ્સામાં હિંસા નથી તે ફાસ્ટ ફોરવર્ડમાં ભાગે છે. હિંસાના દશ્યો એક હદ પછી રિપિટિટીવ અને અર્થહીન લાગવા માંડે છે. ફિલ્મનો અંત વેલ-ડિફાઈન્ડ અને પંચવાળો બની શક્યો હોત. પેલું જસવિન્દર સિંહવાળું આઈટમ સોન્ગ સાવ નકામું છે.



આ લોહિયાળ ફિલ્મ કાચાપોચા હ્યદયવાળા લોકોએ, પ્લીઝ, ન જોવી. તે મહિલાવર્ગને પણ ઓછી અપીલ કરશે. રામુના ચાહકો (યેસ, બંડલ ફિલ્મો પછી પણ રામુના ચાહકોનો એક વર્ગ હજુય અસ્તિત્ત્વ ધરાવે છે) ‘રક્તચરિત્ર પાર્ટટુ’ની પ્રતીક્ષા કરશે એ તો નક્કી.



૦૦૦